30-7-21

De Kraamweek met Baby Niyen

De Bevalling

Eindelijk na 41 weken zwanger te zijn geweest, en 2 dagen weeën, is Niyen geboren, m’n derde baby. De bevalling ging vrij langzaam de eerste centimeters dan. Het begon dinsdag op woensdag nacht, waarna overdag de weeën naar de achtergrond gingen en ik zelfs nog naar de verloskundige ben geweest voor een vruchtwater echo, wat er overigens nog genoeg was!

"S ’avonds begonnen de weeën weer en de dag erna om 17.03u is hij geboren. In bad en ook nog eens thuis, wat voor mij voor het eerst was."

De andere 2 zijn in het ziekenhuis geboren. De persfase ging gelukkig wel snel, 4 minuten en zonder scheurtje of iets, bizar nog steeds maar wel onwijs dankbaar dat ik dan wel die meevaller heb gekregen! Niyen ademde niet helemaal goed en had zuurstof nodig maar dit ging allemaal soepel en snel. Na 30 seconden zuurstof werd hij mooi roze en kon hij weer heerlijk huid op huid bij mij.

Ik was moe maar super trots, op m’n lieve baby die de hele bevalling nergens last van had, tot ik hem lanceerde en daarom dus opstart probleempjes had. Maar ook op mezelf, ik had nooit durven dromen dat ik het thuis op eigen kracht kon! Maar het is me gelukt. En ik was zwaar verliefd op m’n man, hij heeft mij er echt doorheen geloodst. 

Toen de kraamverzorgster en verloskundige weg waren en de oudere kindjes thuis kwamen hebben we nog een pizza besteld en die lekker op het matras die op de bank lag opgegeten. Ik was kapot moe na 2 nachten amper slapen en mijn bekken en lies deden zeer. Dit was overigens tijdens mijn zwangerschap ook. Waar ik na de bevallingen van me eerste 2 kindjes niet kon slapen was ik nu zo vertrokken, heerlijk met Niyen tegen me aan in de maternale houding. Hij had nog niet gedronken bij me aangezien hij misselijk was maar hij had wel al aangehapt. Ik ben nooit meer gestopt met borstvoeding geven (mijn zoon van 3 drinkt ook nog vrolijk mee), dus ik had alle vertrouwen dat het goed zou komen en inderdaad: Niyen werd om 4.15 wakker en ik kon hem zo aanleggen. Hij dronk zijn eerste melk bij mij en viel daarna tevreden in slaap en ik zelf sliep ook heerlijk verder, nadat de naweeën weer waren weg gepuft.

De Eerste Dagen

Vroeg in de ochtend stond mijn oudste aan ons bed, die wilde natuurlijk gelijk haar broertje knuffelen. Ik ging rechtop zitten en bedacht me “ohja, ik ben net bevallen” en ik voelde de spierpijn, pijn in me stuitje en het kraambloed, en toen ik Niyen weer aanlegde die naweeën. Brrr, sommige zijn echt onwijs gemeen. Ik moest natuurlijk nog beginnen met een paracetamol innemen. Mijn middelste zoon Yulan wilde ook wel graag wat drinken bij me en bam weer die naweeën. Ze lijken wel pittiger dan bij de vorige 2, maar het is voor een goed doel. 

Mijn man is de oudste naar school brengen met haar traktaties en ik ben nog boven. Mijn bekken zijn zo wankel en doen echt veel pijn dus ik hoopte dat de kraamverzorgster laat zou zijn maar helaas, de bel ging en ik moest de trap af. Gelukkig lag het matras van de bevalling nog op de bank en ik besloot dan maar daar te verblijven de rest van de dag. 

"De kraamverzorgster komt binnen: ze heeft een harde stem en komt wat streng over. Helaas is de kraamverzorgster die ik bij mijn vorige kraamweek had ziek."

Ik baal stiekem maar ik leg me er bij neer. Ik weet niet of ik een klik voel maar dat kan je ook niet weten na zo kort. Ik geef het een kans maar merk dat ze wel heel anders is.

De eerste dagen gaan een beetje aan me voorbij: ik zit wel echt op de blauwe wolk. Ik vind uitstapjes naar de wc dit keer niet erg, goed spoelen met mijn flesje. Plassen zonder last: ik vind het echt een cadeautje. Ik heb bij mijn eerste een mega knip gehad en bij mijn tweede had ik een mini scheurtje, dus ik weet wel hoe dat anders kan zijn. Die pijn vergeet ik echt nooit meer, maar ook die rauwheid van je lichaam die weer terug naar haar normale vorm moet gaan. Ik voel letterlijk de ingewanden weer terug op hun plek zakken. Mijn bekken, die voelen als elastiek en die rot lies is nog steeds  onwijs pijnlijk. Ik hoopte dat dit na de bevalling over zou zijn (die lies dan) maar helaas dat blijft nog even. En ik blijf dus ook noodgedwongen de hele week boven op bed en dat vind ik best een dingetje. Ik wil zo graag ook even beneden zijn en iets doen voor mijn oudere kindjes. Een klein beetje schuldgevoel heb ik wel, vooral de oudste, Eylin, heeft het er moeilijk mee. Ze is druk, weet zich geen houding te geven en doet onwijs bijdehand. Ze vraagt 6000x per dag of ze Niyen mag vasthouden.

Kraamknuffels en Kraamtranen

Gelukkig is de kraamverzorgster redelijk streng, ze betrekt haar wel in veel dingen en ze is ook apentrots op het schortje wat ze heeft gekregen en haar kraamverzorgster diploma. De kraamverzorgster is uiteindelijk een lieve vrouw, wel wat hard en soms ondermijnend borstvoedings advies {ik ben natuurlijk een ervaren borstvoedster: bijna 7 jaar!) dus ik weet precies hoe en de wat. Behalve bij de stuwing. Die heb ik dit keer dus wel extreem, ik maak kennis met koolbladeren en die zijn fantastisch! Wat een verfrissing! Zo heb ik toch weer wat bij geleerd over borstvoeding.

Op dag 4 blijkt het druk te zijn met baby’s dus moet ik mijn kraamverzorgster delen met een ander gezin. Ergens jammer maar ergens ook prima. Alles gaat soepel, de baby drinkt goed en komt alweer aan, mijn baarmoeder zakt mooi terug en kraamvisite houden we nog even af. Ik zit echt in mijn bubbel en heb zo nu en dan wat kraamtranen. De verwerking van de bevalling en ook verdriet omdat de zwangerschap klaar is: ik vind dat zo iets magisch! Zelfs jammer dat de bevalling alweer achter de rug is, al besefte ik daarna ook weer dat het niet zonder gevaren is, aangezien de vlies een ader uit de navelstreng had. Gelukkig is die niet doorgescheurd anders was het heel anders afgelopen. Dat spookt ook door m’n hoofd en vind dat soms zo moeilijk. Als mijn vliezen anders gescheurd waren had ik nu niet deze super mooie lieve baby. Ik knuffel Niyen zo veel mogelijk en anders papa of zijn zus. Zijn broer bekijkt alles van een afstandje maar dat is prima. 

"Wat ik zelf het zwaarst vind aan de kraamweken is je rust pakken, de pijntjes die je hebt en de balans weer zoeken. De kraamweek met kraamverzorgster is de opstart, maar daarna is rust nog net zo belangrijk."

Ze zeggen 40 dagen is het minimum. Ik denk dat ik mijn kraamweek als fijn heb ervaren omdat ik mijn verwachtingen van mezelf en baby realistisch had, ook omdat ik het al eerder heb meegemaakt en zo ook precies weet hoe ik alles wil. Hetzelfde geldt voor de bevalling. Als die verloopt met respect naar moeder en kind scheelt dat enorm in je kraamweken. En ook als je onderkant het er goed vanaf heeft gebracht gaat het wennen aan je baby veel makkelijker. Eigenlijk geldt dat ook voor de opstart van borstvoeding. Zonder pijn voeden is zo fijn. Ik weet nog hoe het voelde om het voor het allereerst op te starten. Ik had kloven en moest kolven, ook overproductie en ik wist niet wat clusteren was. Regeldagen kende ik natuurlijk helemaal niet! Ik heb toen pas na 4 weken hulp gezocht maar eigenlijk was het pas makkelijker na 12 weken. Maar alles is het waard! Wat ook echt belangrijk is, is fijn zittende kleding en ondergoed! Dus wat extra daar in investeren is het dubbel en dwars waard! 

Mijn tip voor een fijne kraamweek:

• Zorg dat je je rust pakt
• Knuffel zo veel mogelijk met je baby.

Wil je graag borstvoeding geven:

• Neem je baby oneindig veel op je en bij je.
• Volg je baby al wil die 20x een slokje: ga er in mee! Ze vinden vanzelf hun ritme.

Wees niet te streng voor jezelf:

• Praat over je gevoel.
• Over je bevalling
• Laat je verwennen en ook na de eerste week
• Pak de hulp aan die mensen aanrijken, of vraag om hulp; mensen willen vaak graag helpen!

"De eerste weken zijn pittig maar zo speciaal. Je baby en jij hebben tijd nodig om elkaar nog beter te leren kennen en als dat niet direct gaat zoals je dacht of het gevoel is er nog niet: dat komt echt goed. Neem je tijd! Alles gaat voorbij."

Liefs, Cathy

Deze blog is geschreven door Cathy

Op de tekst en foto's berust auteursrecht ©