03-11-2021

Mijn Borstvoedingsavontuur

Daar ben ik weer, met mijn tweede blog voor Bump Style. In mijn vorige artikel kon je mijn bevallingsverhaal van onze dochter Chloë Isabel lezen. In dit artikel neem ik jullie mee naar een klein stukje van mijn borstvoedingsavontuur, die wij met een lach en traan hebben afgesloten na 15 maanden.

Borstvoeding geven voelde voor mij als een plicht. Daar was echt geen twijfel over mogelijk.

Geen 'ik ga het proberen maar mag er niet aan onderdoor gaan'.

Geen 'we zien wel hoe het loopt' maar echt een moeten.

Maar een 'we gaan er vol voor!'

Ik was heel streng voor mezelf, en daar heb ik nog steeds absoluut geen spijt van. Tanden op elkaar en volle focus op mijn baby en onze voeding momentjes. Zou het bij een tweede precies zo doen.

"Ja, het is bloed, zweet en tranen de eerste weken. En nee, het ging mij ook echt niet in de koude kleren zitten.."

Onze opstart was wel prima, mijn dochter bleek een natuurtalent te zijn en hapte direct goed aan. Maar ik heb gigantische stuwing en overproductie gehad, de eerste weken. Daarna juist weer hele erge productie dipjes die ik moest opkrikken met continu aanleggen, supplementen en powerkolven. 

Mijn dochter dronk maanden lang elk uur a twee uur. En ze lag ook dagelijks gerust uren lang te drinken of sabbelen. Ook 's nachts. Doorslapen kende wij niet. Toen ze een week of 6 was kreeg ik mijn eerste dubbele borstontsteking, gevolgd door nog 3 -tevens ook dubbele- borstontstekingen. Ruim twee maanden zat ik aan de antibiotica omdat ik dood en doodziek was.

"Rillende koorts van 42 graden, tranen van de pijn in m'n borsten. Tenenkrommend voeden.." 

Maar geen haar op mijn hoofd dacht aan stoppen! 

Realistisch gezien zijn die paar weken doorbijten en zwoegen voor mij, eigenlijk helemaal niks op haar hele leven. En alles wat ik wilde was haar de allerbeste voeding geven. De allerbeste start. Alles voor haar want daar draaide het om. Om haar leven. Haar toekomst. Moeder worden kost je jezelf. Je moet je aanpassen, je gaat een compleet ander leven in en zal heel veel dingen moeten laten vallen. Heel veel gewoontes moeten laten gaan. Dus in zekere zin ga je er aan 'onderdoor', hoewel ikzelf die instelling nooit gehad hebt. Ik vond het juist iets moois, al die opofferingen. 

Borstvoeding is er, voor mij, eentje van. Na de geboorte ben je lange tijd volledig afhankelijk van je baby, en andersom. Ik wist dat ik mijn lichaam voorlopig moest gaan delen, toen wij een kindje wilde. En daar was ik 100% oké mee. Want zodra mijn baby geen borstvoeding meer wil, heb ik nog jaren lang om mijn lichaam voor mijzelf te houden. En dan ga ik het nog missen, zei ik steeds tegen mijzelf. 

Met de tijd word het ook wel steeds gemakkelijker om te voeden. Zeker na de 6 maanden, als ze vast voedsel gaan eten. Uiteindelijk drinken ze overdag minder, en heb je iets meer je handen vrij. Ik heb ook altijd overal gevoed:

• Midden in de Ikea
• Lopend op de 9 maanden beurs
• In de dierentuin
• Op de boot
• In restaurants
• Op terrasjes
• In de auto langs de snelweg
• Op het plein van een ongelooflijk drukke Bataviastad

Waar en wanneer zij ook wilde. En wat andere mensen daar van vinden kon mij werkelijk niks schelen.

Mijn dochter heeft uiteindelijk 15 maanden bij mij gedronken. Waarvan ruim 14 maanden ook nog 5 tot 10 keer 's nachts. Ze had het nodig, dus ik was er voor haar. Mijn borsten waren er voor haar. De warmte, genegenheid, geborgenheid en veiligheid. Borstvoeding is zoveel meer dan alleen een slokje melk. Na 15 maanden was ze er klaar mee, ze kreeg ineens heel veel tanden tegelijk door, en was voor het eerst verkouden. Ze weigerde pertinent de borst, wat compleet uit het niets kwam. Je kunt je misschien wel voorstellen hoe moeilijk ik het daarmee heb gehad. Het deed me pijn, verdriet. Naast dat ik nog lang niet wilde stoppen, vond ik het ook een soort shock dat het zo onverwachts was. Als ik nu terug kijk op de afgelopen anderhalf jaar, is borstvoeding geven zonder twijfel hetgeen wat ik het meeste mis. Ben daarom ook zó ontzettend blij dat ik een borstvoeding 3D beeldje heb laten maken. Kijk daar regelmatig met tranen in m'n ogen naar.  

"Ik hoop en wens ook met heel mijn hart dat ik spoedig weer zwanger mag zijn, en een volgend kindje weer zo lang mag voeden. Zo lang mijn kind wil. Zo lang mijn kind nodig heeft. Want eigenlijk is dát waar mijn borsten voor gemaakt zijn. Om mijn baby te kunnen voorzien van de beste voeding. Helemaal op maat gemaakt en afgestemd op mijn kindje. Nothing else."

Deze blog is geschreven door Kyra

Op de tekst en foto's berust auteursrecht ©