17-02-2022

Twee cadeautjes!

Om te beginnen zal ik mij eens voorstellen, want dit is de eerste blog die ik voor Bump Style schrijf. Mijn naam is Nadia. Ik ben afgelopen jaar 30 geworden en kort daarna besloten mijn partner en ik dat we ons gezin graag wilden uitbreiden. We verhuisden naar een groter appartement met een extra slaapkamer, zodat we extra ruimte hadden voor een kleintje.

Een week na de verhuizing zei mijn Flow app dat ik nu toch wel een zwangerschapstest mocht doen. Mijn vriend hield mijn hand vast terwijl ik plaste en zo wachtten we de nodige minuten. Ik bleek al zwanger! In de weken die volgden, droomden we al heel wat af:

"Hoe zou ons kind eruit zien? 
Wat voor karakter zou het hebben?"

Zijn familie was dolblij voor ons en zo ook de mijne. De vader van mijn lief is er een van een twee-eiige tweeling en hij zei eens dat hij zelf ook wel zou willen. Ik verklaarde hem gelijk voor gek, het leek mij al heftig genoeg om één kind te baren, laat staan twee.

Mijn ouders wisten al direct dat zij hun vrije vrijdag graag wilden oppassen. Ja, ook als het er twee zouden zijn. Dat was aan de eettafel natuurlijk ook besproken. Hoe meer we het er over hadden, hoe minder heftig ik het vond. Maar goed, het bleef een gekke gedachte waar we alleen maar grapjes over konden maken tot de echo.

We maakten een afspraak bij een verloskundige en wachtten in spanning af. Ik bereidde mijzelf al voor op een Rachel moment (voor hen die Friends hebben gekeken). Ik wist vrij zeker dat ik niets zou herkennen van wat er op de echo te zien was. De verloskundige deed wat verwarmende gel op mijn buik en zei al heel snel:

"Nou, ik zie al wat!"

"Gevolgd door: ... ik zie eigenlijk wel meer!"

Met grote ogen keken wij haar aan. ‘Ik zie er hier één’, zei ze, ‘en hier zie ik er nog één!’. Mijn partner sprong een gat in de lucht en ik schoot in de lach. EEN TWEELING?!? Zijn wens was gewoon nog uitgekomen ook! De verloskundige was verbaasd over onze reactie. Ze zei: ‘Jullie zijn echt de minst geshockeerde mensen ooit.’ Van tevoren hadden wij niet kunnen bedenken hoe gelukkig we zouden zijn met dit nieuws.

In de weken die volgden hielden we ons geluk met de mensen die dicht bij ons staan en op een gegeven moment ook maar met mijn manager. Ik begon namelijk zo misselijk te worden dat ik mijn werk niet meer zo goed trok. Ik werk als ambulant begeleider bij het Leger des Heils. Dat wil zoveel zeggen als dat ik bij cliënten thuis kom voor gesprekken en dat we samen kijken hoe we de problemen op kunnen lossen. Maar het lukte me niet meer zo goed om steeds onderweg te zijn en me te focussen op de gesprekken. Daar was gelukkig alle begrip voor.

"En toen begonnen van alle kanten de vragen en adviezen binnen te stromen."

‘Ga je eigenlijk borstvoeding geven?’ vroeg mijn moeder mij. Ik had er nog nooit over nagedacht, dat leek mij vanzelfsprekend. Ik begrijp nu dat t niet voor iedereen zo logisch is. Soms wil je lichaam niet helemaal meedoen als je t wel wilt, en soms heb je al van tevoren besloten dat je het niet wilt. En dat is allebei helemaal oké.

Mijn nicht zei dat ik echt METEEN moest beginnen met yoga. Mijn lichaam moest er echt zo snel mogelijk op voorbereid worden dat ik er straks niet één, maar twee uit moet persen. Wat natuurlijk wel een beetje zo is, maar mijn lichaam deed op t moment echt even nergens aan mee. Dit dringende advies sloeg ik dus gewoon even in de wind. Maar ze wees me ook op wat goede vitamines die ik kon bijslikken, zeker nu er zo weinig eten binnen bleef. Ik nam bijna een abonnement op de Holland & Barrett:

• omega 3 pillen
• calciumtabletten
• ijzer elixir
• foliumzuur.

‘Je krijgt vast al heel veel adviezen’, zei een collega tegen me. ‘Dus ik zal je die besparen. Maar zorg je wel dat je je buik insmeert met zwangerschapsolie? Elke dag he! Anders krijg je striae en dat is zo lelijk!’. Gaf ze me toch nog een tip. Maar ook een die ik helemaal niet zo letterlijk neem. Ik vind het soms een heerlijk ritueel om mijzelf in te smeren, dat is altijd al zo geweest. En op andere dagen heb ik er helemaal niet zoveel behoefte aan. Daarnaast;

 "Bang zijn voor striae? Ik dacht het niet!"

Striae had ik al ver voor mijn zwangerschap en ik omarm het. 

Ik las laatst een artikel met echt de raarste adviezen die men ooit heeft ontvangen. Wat mensen kunnen bedenken, echt ongelooflijk. Van ‘je mag geen heet water drinken, want dan verbrand de baby’ tot ‘kijk geen enge films, want dan beschadig je de hersens van de baby’. Gelukkig heb ik geleerd om alleen advies aan te nemen waar ik zelf wat voor voel en al het advies dat ik niks vind, gooi ik linea recta de prullenbak in.

Tot slot, mijn advies aan jou:

"Laat je vooral niet gek maken!"

Deze blog is geschreven door Nadia

Op de tekst en foto's berust auteursrecht ©